Βαρκελώνη - Παλάτι της Καταλανικής Μουσικής, Ισπανία
Κάντε κλικ για να δείτε τις επερχόμενες εκδηλώσεις 2024-2025 στη Βαρκελώνη - Παλάτι της Καταλανικής Μουσικής, Ισπανία
Palau de la Música Catalana - Wikipedia
Palau de la Música Catalana. Προθάλαμος, σκάλες και φουαγιέ[επεξεργασία]. Αίθουσα Lluís Millet[επεξεργασία]. Αναδιαμόρφωση και επέκταση[επεξεργασία]. Εμφανίσεις στην ταινία[επεξεργασία]. Καλλιτεχνική ιστορία[επεξεργασία]. Πραγματοποιήθηκαν πρεμιέρες[επεξεργασία]. Εξωτερικοί σύνδεσμοι[επεξεργασία].
Το Palau de la Musica Catalana είναι μια αίθουσα συναυλιών που βρίσκεται στη Βαρκελώνη της Καταλονίας. Σχεδιάστηκε σε καταλανικά μοντερνιστικά στιλ από τον Lluis Domenech, i Montaner. Άνοιξε στις 9 Φεβρουαρίου 1908.
Ο Orfeo Catala χρηματοδότησε την κατασκευή, με σημαντικές οικονομικές συνεισφορές από πλούσιους βιομήχανους και την αστική τάξη της Βαρκελώνης. Το 1909, το Δημοτικό Συμβούλιο της Βαρκελώνης απένειμε στο παλάτι το Βραβείο Καλύτερου Κτιρίου. Αυτό το βραβείο απονέμεται στο πιο εξαιρετικό κτίριο που κατασκευάστηκε το προηγούμενο έτος. Το κτίριο ανακαινίστηκε εκτενώς, αναδιαμορφώθηκε και επεκτάθηκε από τους Oscar Tusquets, Carles Diaz, αρχιτέκτονες. [3] Το παλάτι de la Musica Catalana, μαζί με το Hospital de Sant Pau, χαρακτηρίστηκε Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO το 1997. Περισσότεροι από μισό εκατομμύριο άνθρωποι παρακολουθούν τις μουσικές παραστάσεις του Παλάου, οι οποίες κυμαίνονται από μουσική δωματίου και συμφωνική έως τζαζ και Canco (καταλανικό τραγούδι).
Το παλάτι βρίσκεται στη γωνία Carrer Palau de la Musica και Carrer de Sant Pere Mes Alt ενός παλιού τμήματος της Βαρκελώνης γνωστό ως Casc Antic. Το Eixample, μια κομψή επέκταση της πόλης του 19ου αιώνα, φιλοξενεί τα περισσότερα από τα εξέχοντα κτίρια των μοντερνιστών.
Ο σχεδιασμός του παλατιού είναι χαρακτηριστικός του καταλανικού μοντερνισμού. Οι καμπύλες προτιμώνται από τις ευθείες γραμμές και τα δυναμικά σχήματα από τα στατικά. Η πλούσια διακόσμηση δίνει έμφαση σε οργανικά μοτίβα και φλοράλ. Ο σχεδιασμός του παλατιού είναι ορθολογικός, σε αντίθεση με άλλα κτίρια του μοντερνισμού. Εστιάζεται σχολαστικά στη λειτουργία και χρησιμοποιεί όλες τις πιο πρόσφατες τεχνολογίες και υλικά που ήταν διαθέσιμα στις αρχές του 20ου αιώνα (π.χ. σκελετό από χάλυβα). Ο Τιμ Μπέντον το είπε:[2]